Wsi spokojna, wsi wesoła.

Weekendy mijają stanowczo za szybko, a przynajmniej w Statecznym Domostwie (choć mam pewne podejrzenia, że to zjawisko na szerszą skalę). Staramy się, żeby Dziecię miało w tym czasie jak najwięcej zajęć, im więcej na świeżym powietrzu - tym lepiej. Szczególnie, że Okruch ostatnimi czasy wyjątkowo intensywnie testuje naszą cierpliwość (w żłobku natomiast jest ponoć jest b. grzeczny) i coś mi się wydaje, że to nasza obecność ma na niego zły wpływ. W każdym razie im więcej wyszaleje się na dworze, tym mniej sił ma na dokazywanie. W ten weekend na pogodę nie można było narzekać, więc od rana do wieczora siedzieliśmy pod miastem - śniadania u Dziadków, grillowanie w ramach obiadu i drzemki (specjalność Statecznego i Okrucha) pod chmurką.

W niedzielę wybraliśmy się na spacer po Muzeum Wsi Lubelskiej.

Kusiły nas co prawda atrakcje w centrum Lublina (Carnaval Sztuk-Mistrzów), ale uznaliśmy, że Okruch lepiej wyszaleje się biegając po Skansenie. Zebraliśmy Dziadków i przyjaciół i wyruszyliśmy. Wędrówki z Dziadkami mają wiele plusów - nie wiedzieć czemu jedną z ich ulubionych atrakcji jest zabawa z Okruchem, który wykorzystuje to ile wlezie. Ostatnio nawet zdarzyło mu się zażądać telefonu do Babci i mimo nieszczególnie bogatego słownictwa zdołał na mnie naskarżyć:


Okruch [przynosząc komórkę Statecznej]: Halo Baba! 
Stateczna: Co chcesz synu? Mam zadzwonić do Babci?
O. kiwa głową 
SM: O proszę, jednak jak chcesz to potrafisz przytaknąć. Proszę bardzo, możesz rozmawiać z Babcią.
Babcia: Cześć Niuniu powiedz Babci co u ciebie?
O. [z przejęciem]: Babi! Brum babach! Mama brum brum, nie nie nie! 

Co w wolnym tłumaczeniu (i co od razu Babcia załapała) oznacza, że mama skonfiskowała autko, którym Okruch z uporem rzucał o podłogę.

W każdym razie zwiedziliśmy raptem kawałek tego wspaniałego miejsca (zajęło nam to około trzech godzin) i musieliśmy wracać, bo czekał już na nas grill u chrzestnej Okrucha. Następnym razem wybierzemy się na piknik - prowiant jest konieczny, żeby spędzić tam trochę więcej czasu. W niedzielę poratowały nas pajdy chleba ze smalcem i ogórkiem kiszonym, cebularze, pączki i inne wypieki rozdawane na miejscu przy dźwiękach skocznej muzyki.

Budynek recepcji.

Symulacja żniw pt. "żniwowanie w skansenie" ;)

Posiłek dla pracujących przy kosach.

 Wnętrze jednej z chat.

 I sień (tak mi się wydaje).

 Dzieciaki miały frajdę z głaskania kozy (kozła?), który wydawał się usatysfakcjonowany. Ja jednak miałam wrażenie, że patrzy na mnie spod byka i nie odważyłam się na kizianie.

 Łowieczki.

 Piękny dworek, ogród różany i nie tylko. Jestem pewna, że to jedno z ulubionych miejsc na sesje ślubne. 

 Dworek z boku.

Obok wozu stało stoisko z lodami - w sam raz na taki upał.

W niedzielę wieczorem Okruch po prostu padł - nie miał najmniejszych trudności z zasypianiem, nie miał sił się kłócić. Nam też zasypiało się dość niesamowicie.

A poza tym znalazłam dwa storczyki, które ostatecznie mogłabym spróbować hodować: 

Ale Stateczny skompromitował mnie w sklepie...

Stateczny: Niech mi Pani powie, czy one potrzebują wody?

P. Kwiaciarka: Hm, oczywiście, że potrzebują.

Stateczny: Widzisz kochanie, nie przetrwają na twoim treningu pustynnym, nie będziemy wydawać tylu pieniędzy żebyś mogła hodować kolejne patyki. 

Stateczna [nieśmiało]: To może chociaż dla mnie ten mini-storczyk?

Stateczny: Mini-patyków też nie będziemy hodować. 

... więc kupiłam tylko dwie sztuki na prezenty.